Bądź idotą! Warto!

Jeżeli dostaję ofertę pracy, w której pracodawca oprócz wynagrodzenia proponuje mi dodatkowo pakiet zdrowotny i program socjalny, to czy robi to po to, by mnie zachęcić do podpisania umowy, czy wprost przeciwnie? Dla większości, nawet średnio rozsądnych ludzi, nie ulega wątpliwości, że jest to zachęta. Najwyraźniej nie dla naszego rządu.

Jak dowiedzieć się można z Onetu, rząd w ramach "Krajowego Programu Przeciwdziałania Narkomanii na lata 2011-2016", postanowił walczyć z narkomanią między innymi poprzez rozszerzenie dostępu narkomanów do leczenia oraz walkę z bezdomnością i bezrobociem związanych z narkomanią. To jest zachęcanie do narkomanii!

Jeżeli bowiem jestem zdany sam na siebie, to wiem, że jak będę ćpał bez umiaru, to stracę zdrowie, dom i pracę. W tym momencie wkracza jednak moje kochane państwo opiekuńcze i mówi: "Nie przejmuj się, jakby co, to już my się tobą zajmiemy". Moja motywacja do porządnego prowadzenia się powoli topnieje.

Najlepszym sposobem walki z narkomanią jest nie robienie niczego. Należy czym prędzej powrócić do sytuacji, w której jedyną osobą odpowiedzialną za konsekwencje przyjmowania narkotyków i jakichkolwiek innych substancji jest osoba zainteresowana. Obecnie jest tak, że narkoman zatruwa się wprawdzie za swoje pieniądze, ale leczony jest z pieniędzy pochodzących z naszej pracy. Alkoholicy, ćpuny i palacze są utrzymywani przy zdrowiu za pieniądze ludzi, którzy nie stosują używek i codziennie jedzą jarzynki, za pieniądze rodziców dzieci z białaczką, którzy zdani są na e-mailowe łańcuszki szczęścia. Za pieniądze emerytów, których nie stać na Gripex. I oczywiście, żeby było zabawniej, za pieniądze ofiar nietrzeźwych kierowców. Dość tego!

Jeśli człowiek sam ponosi konsekwencje swoich czynów, to albo zacznie zachowywać się odpowiedzialnie, albo będzie miał przechlapane. Żadne zakazy nie będą wówczas potrzebne. Jeżeli jestem rozsądny i wiem, że narkotyki szkodzą, to ich nie będę brał. Albo okazyjnie zapalę sobie jointa, czy też coś mocniejszego, ale będę to robił w sposób kontrolowany.

Ale jeśli rozsądnym nie jestem, jeśli nie potrafię nad sobą panować i będę ćpał bez opamiętania, to schudnę, stracę zęby i będę kaszlał, aż w końcu uszczuplę pulę narkomanów. Kto miałby interes w tym, żeby utrzymywać takie jednostki w społeczeństwie? A przecież ich leczenie nie jest tanie i bardzo nieskuteczne. Dzisiaj, aby ukarać Syzyfa za próżność, bogowie, zamiast toczenia głazu, zleciliby mu wyciąganie ludzi z narkomanii.

Rząd zachowuje się jak dziecko, któremu z ręki wypadł miś i potoczył się na ulicę, a ono biegnie za nim, nie bacząc na samochody, byle uratować go za wszelką cenę.

Obecnie dzieciaki widzą swoich starszych kolegów ćpających beztrosko pod blokiem na ławce, cieszących się od ucha do ucha, co jakiś czas tylko znikających gdzieś na kilka tygodni, by z nowymi siłami powrócić do swojej dolce vita. Znacznie większy miałyby opór przed narkotykami, jeśliby co jakiś czas usłyszały, że narkoman z ich bloku zaćpał się na śmierć.

Niech rządzący przestaną wreszcie uprzyjemniać życie degeneratom, a zaczną myśleć o tym, żeby te dzieciaki nie skończyły tak samo.