Patologia w Betlejem

Na portalu Wirtualnej Polski przeczytałem bardzo pokrzepiającą nowinę. Dwudziestodziewięcioletniemu Shemowi Daviesowi urodziła się wnuczka.

Słowem najczęściej powtarzającym się w wypowiedziach komentatorów jest "patologia".

To nie jest patologia. Narodziny, to wbrew ich opinii, pozytywne zjawisko. Powstanie nowego życia jest powodem do radości. A patologią jest dopatrywanie się w tym czegokolwiek zdrożnego.

Temu, że nastoletnia matka uznawana jest dziś za nieodpowiedzialną puszczalską, zawiniła czerwona propaganda dwudziestego wieku. I to właściwie każdy jej aspekt. Oni robią wszystko, by kobiety zostawały matkami jak najpóźniej oraz by ich potomstwo było jak najmniej liczne.

Po pierwsze pełnoletność. Co to jest? To jakaś całkowicie sztuczna koncepcja, która sprawia, że w dniu swoich osiemnastych urodzin stajemy się zupełnie kimś innym, niż byliśmy dnia poprzedniego, choć nawet nie wiadomo w jakim sensie. Czy jesteśmy mądrzejsi? Rozsądniejsi? Silniejsi? Bardziej odpowiedzialni? Na czym to się opiera? Sama też liczba osiemnastu lat jest też wzięta z sufitu, o czym świadczy fakt, że w różnych, bardzo podobnych krajach, wiek pełnoletności waha się od kilkunastu lat do dwudziestu kilku. Jest to jakaś idiotyczna koncepcja, która powoduje jeszcze więcej idiotyzmów.

Idiotyzmem jest na przykład założenie, że owa pełnoletność jest niezbędna (z drobnymi wyjątkami) do zawarcia związku małżeńskiego. Oczywistą konsekwencją tego jest, że dziecko młodej matki musi być dzieckiem nieślubnym, zaś ona sama jest "puszczalską", niezależnie od tego jaką matką by nie była ani od tego, jaką więź tworzy ze swoim mężczyzną. Innymi słowy, dziecko pochodzące z monogamicznego związku nastolatków jest dzieckiem gorszym, od dziecka "dorosłej" mężatki, która nawet nie wie, kto jest ojcem. Niewykluczone, że mąż, ale jej tryb życia tego nie gwarantuje.

Osiemnaście lat, to również górna granica obowiązku szkolnego. Szkoła absorbuje. Trudno jest być matką, jeśli pod przymusem spędza się kilka godzin dziennie w szkole. Również finansowo. Osoba w wieku do szesnastu lat w ogóle nie może podjąć pracy (dlaczego? skąd ta granica?), a potem, do czasu uzyskania pełnoletności prawo do pracy jest tak bardzo zaostrzone, że znalezienie oferty spełniające jego założenia jest, poza okresem wakacyjnym, niemalże niemożliwe.

Matka, nie tylko młoda, ma obecnie dużo szczęścia, jeśli jej mąż jest w stanie zarobić dość pieniędzy, by ona mogła spokojnie zająć się dzieckiem. Niestety, w wyniku grabieży fiskalnej, jest to luksus, na który niewiele osób może sobie pozwolić. Sprawia to, że coraz częściej kobiety decydują się na pierwsze dziecko po trzydziestce, kiedy już odłożą oszczędności, a ojciec wypracuje sobie lepszą pozycję w pracy. Nic dziwnego więc, że nastoletnia matka jest zjawiskiem rzadkim. A zjawisko nietypowe nazywane jest dzisiaj patologią w kontraście do oryginalnego znaczenia tego słowa.

Również polityka emerytalna doprowadziła do tego, że kobiety rodzą mniej dzieci i później. Dlaczego później? Otóż jeśli małżeństwo zakłada, że na przyszłość będą je utrzymywać dzieci, a nie ZUS, to celują tak, aby w momencie ich "emerytury" dzieci miały już dobrą pracę i znajdowały się na wysokim szczeblu kariery zawodowej, co zapewni im wyższy standard życia na starość, a i sami nie będą zbyt wielkim obciążeniem dla swoich pociech. Zatem im wcześniej postarają się o dziecko, tym więcej czasu będzie ono miało na odniesienie sukcesu.

I tak dalej...

Możliwe, że wszyscy ci komentatorzy wygadują takie głupoty w wyniku tego, że większość z ich pra-pra-prababek i pra-pra-pradziadków urodziła się w wyniku takiej "patologii". Najpewniej bowiem tak było i człowieka żyjącego w normalnym świecie nie powinno to ani szokować, ani bulwersować, ani nawet dziwić.

W normalnej sytuacji osoba w wieku lat czternastu to osoba dojrzała i odpowiedzialna. Niestety chora administracja i państwo opiekuńcze wymusza na obywatelu, by był nieodpowiedzialnym idiotą. Jeśli człowieka traktuje się jak bydło, to on zaczyna się odpowiednio zachowywać.

Jeszcze kilka wieków temu czternastoletni młodzieniec brał udział w wyprawach wojennych, a kobiety w tym wieku zajmowały się dziećmi. Byli dojrzałymi osobami i nie wisieli uczepieni mamusinej spódnicy, jak to ma miejsce obecnie.

Co ciekawsze, ich dzisiejszy rówieśnik wie dużo więcej na temat ciąży i wychowania dzieci, a mimo to, według większości jest on za głupi, by mieć potomstwo. Co czyni średniowieczną czternastolatkę lepszą matką od dzisiejszej? Mam wrażenie, że ktoś sobie z nas kpi.

A tymczasem natura, przez miliony lat konstruowała i "tuningowała" człowieka, by jak najlepiej dopasować go do życia na Ziemi. Dorosłość płciowa i popęd płciowy pojawiają się w okolicach czternastego roku życia nie bez przyczyny. Jest to rozwiązanie, które wygrało w drodze doboru naturalnego. Matka natura miała dość czasu, dla ustalenia idealnego momentu w życiu człowieka. Gdyby momentem tym były osiemnaste urodziny, to zapewne zdolność reprodukcyjna człowieka pojawiałaby się z dnia na dzień w dniu osiemnastych urodzin. Tak nie jest, bo natura nie lubi marnować czasu. I nie jest przypadkiem, że im młodsza matka, tym lepiej dla zdrowia dziecka, oraz jej samej.

A jeśli człowieka stworzył Bóg, to też chyba można Mu w tej mierze zaufać. Chyba, że wierzymy, że urzędnik wie lepiej od Niego.

Ile lat miała Maria, gdy powiła Chrystusa? Wiele źródeł podaje, że od trzynastu do szesnastu lat (niektóre podają też więcej), co pokrywa się z ówczesnym zwyczajem. A jednak w Boże Narodzenie nie świętujemy "patologii".

Patologią była znaczna część dwudziestego wieku i ciągnie się ona jeszcze do dzisiaj. Patologia, zakładająca, że urzędnik wie lepiej, zakładająca, że życie człowieka powinno być uregulowane i wbite w szablon, a popęd seksualny, to nie mechanizm zapewniający ciągłość gatunku, tylko nieodpowiedzialny kaprys nastolatka.

Według tych kategorii Maria, podobnie jak większość kobiet w historii to nieodpowiedzialna puszczalska, a Józef był pedofilem. Jak większość naszych męskich przodków oczywiście.