Bąkojad w uchu pana Gore

Ostatnimi czasy cały świat oszalał na punkcie dwutlenku węgla, znanego również jako CO2. Doszło do tego, że Australia rozważa akcję likwidacji wielbłądów, bo sapiąc wydalają tę truciznę. Nie ulega wątpliwości, że go produkujemy. Produkujemy go dużo, podobnie jak inne organizmy zwierzęce. Dodatkowo palimy w piecach, w samochodach w fabrykach. Ale czy produkujemy go na tyle dużo, by można było mówić o jakimś ponadprzeciętnym wpływie na biosferę?

Wyobraźmy sobie nosorożca, który rano idzie do łazienki i staje na wagę. Z zaniepokojeniem zauważa, że waży 2500 kilogramów. Katastrofa! Przesadził z trawką i musi zacząć się odchudzać. Schodzi z wagi, odwraca się i "nagle zerknął do lusterka. Nie chce wierzyć, znowu zerka...". Okazało się, że na jego masywnej głowie siedział sobie cichutko bąkojad, wyskubując mu kleszcze z ucha. Nosorożec, ponieważ inteligencję ma zbliżoną do członków organizacji eko-logicznych, doszedł do wniosku, że znalazł przyczynę nadwagi, strącił bąkojada i odetchnął z ulgą.

Dokładnie tak jest z tym dwutlenkiem węgla. Jego część produkowana przez człowieka jest ilością całkowicie bez znaczenia w porównaniu do jego ogólnej zawartości w biosferze, która jest pod tym względem całkowicie zrównoważona. Musi być. Gdyby nie była, jeden nieopatrznie poczyniony wydech z płuc mógłby w dłuższym okresie czasu skutkować katastrofą. Tymczasem jeden średniej wielkości wybuch wulkanu dostarcza do atmosfery większą ilość tego śmiercionośnego gazu, niż cała cywilizacja człowieka, począwszy od jej zarania.

Dzięki istnieniu roślin i zwierząt nasza planeta pozostaje w równowadze. Jeśli dochodzi do nadprodukcji CO2 - przyrasta masa roślin, którym dwutlenek węgla jest niezbędny do życia. W drodze fotosyntezy rośliny produkują tlen i substancje odżywcze, które są z kolei niezbędne dla zwierząt. Wszystko tu jest wyważone. Musi być, bo każdy niewyważony układ rozpada się i to stosunkowo szybko.

W dziejach naszej planety niejednokrotnie stężenie dwutlenku węgla  w atmosferze przekraczało znacznie stężenie dzisiejsze, oraz wszelkie katastroficzne prognozy. W czasie Karbonu (carbon - łac. węgiel, 360-300 milionów lat temu), jego stężenie było ponad dziesięciokrotnie wyższe niż dzisiaj. Dzięki temu okres ten charakteryzował bardzo wysoki przyrost masy zielonej oraz nowych gatunków roślin. Katastrofy nie było, oceany nie zalały lądów, życie trwało w najlepsze.

Podobnie dzieje się z temperaturą na Ziemi. Rośnie i spada cyklicznie od zawsze. Organizmy żywe raz uciekają ze skutej lodami północy w kierunku równika, innym razem od palących upałów w przeciwną stronę. Nic złego się nie dzieje.

Nam wmawia się ciągle, że ciepełko i CO2 to największy problem dzisiejszego świata. Oficjalna politpoprawna teoria brzmi, że temperatura wzrasta ponieważ w atmosferze jest więcej dwutlenku węgla, który jest gazem cieplarnianym. Zapewne jest, bo spotyka się go w cieplarniach.

A teraz chwila refleksji. Skąd się ten dwutlenek węgla bierze w cieplarni? Ktoś go tam pompuje? Powiem więcej, rośliny hodowane w cieplarniach pobierają CO2 z atmosfery, więc jeśli już, to powinno go ubywać. Może ogrodnik tam nachuchał?

I z drugiej strony, czy oprócz CO2, który rzekomo podnosi temperaturę w szklarni istnieją w niej jakieś inne warunki sprzyjające temu zjawisku? Owszem są! Brak cyrkulacji powietrza oraz nasłonecznienie powodują kumulację ciepła. Jeśli jakiś eko-log mi nie wierzy, niech postawi w upalny dzień samochód z zamkniętymi drzwiami i oknami i zostawi w nim tabliczkę czekolady na godzinę. Najlepiej, by sam wyszedł z tego samochodu, żeby wyeliminować wydychany przez niego dwutlenek węgla. Po godzinie będzie miał tabliczkę nutelli.

Podsumujmy:

1. dwutlenek węgla nie jest niezbędny do podniesienia temperatury powietrza w cieplarni.

2. nie wiadomo (na razie) skąd CO2 bierze się w cieplarni.

3. dodatkowo z filmu pana Ala Gore wiemy, że temperatura na Ziemi oraz stężenie dwutlenku węgla są skorelowane dodatnio - przecież pokazał diagramy (dwa osobne diagramy!).

Hipoteza: Biorąc powyższe pod uwagę należy się zastanowić: A może jest odwrotnie? Może to wzrost temperatury powoduje wzrost stężenia CO2 w atmosferze?

Eksperyment:

Bardzo prosty do przeprowadzenia, każdy może wykonać go za kilka złotych (których i tak nie straci, bo produkt uboczny eksperymentu można wypić). A i to nie jest konieczne, bo każdy wielokrotnie miał do czynienia z sytuacjami opisanymi poniżej, wystarczy sobie przypomnieć i wyciągnąć wnioski.

Potrzebne są dwie jednakowe butelki (im większe tym lepiej) wody mineralnej gazowanej (może być też Coca-Cola - efekt będzie wyraźniejszy). Jedną z butelek wstawiamy do lodówki, drugą stawiamy na słońcu, albo w innym ciepłym miejscu. Po paru godzinach bardzo ostrożnie, by nie wstrząsać zawartości, stawiamy butelki obok siebie i otwieramy obie. Co obserwujemy? Zimna woda przy otworzeniu robi "psst". Ciepła robi "pssssszszszsffffffsssszszkhhhh", a ponadto przy gwałtownym otwarciu rozpryskuje się.

Dlaczego tak się dzieje? Otóż gazem, którym napój jest nasycony jest nic innego, tylko dwutlenek węgla, co można sprawdzić na etykiecie napoju (UE zapewne w związku z tym już niebawem zabroni produkcji napojów gazowanych). Ewidentnie z ciepłej wody uwolniło się go znacznie więcej niż z zimnej.

Wniosek:

Dwutlenek węgla znacznie lepiej rozpuszcza się w wodzie zimnej.

Jakie to ma znaczenie dla teorii eko-logów? Zwiększone stężenie CO2 jest skutkiem, a nie przyczyną globalnego ocieplenia. Oceany i morza to ogromne zbiorniki wody. W wodzie tej rozpuszczone są ogromne ilości dwutlenku węgla (oczywiście w mniejszym stężeniu niż w Mazowszance, ale to wciąż jest niewyobrażalna ilość). Kiedy temperatura oceanu się podnosi, część tego gazu jest uwalniana do atmosfery, ergo jego zawartość w atmosferze rośnie.

Nawiasem mówiąc, nie inaczej jest z cieplarniami. Rośliny w nich hodowane są obficie podlewane wodą, która parując uwalnia CO2.

I faktycznie, jeśli przyjrzeć się diagramom pana Gore, podobieństwo między wykresem temperatury i wykresem zmian poziomu CO2 w tym samym czasie, jest uderzające. Aż kusi, żeby te dwa wykresy na siebie nałożyć, żeby było ono jeszcze bardziej oczywiste. Dlaczego więc pan Gore tego nie uczynił? Ponieważ wówczas wyraźnie byłoby na takim diagramie widać, że wykres CO2 jest przesunięty względem wykresu temperatury o kilkaset lat do przodu - tyle bowiem czasu trwa zanim ciepłe powietrze ogrzeje (lub oziębi) ogromne masy wody w oceanie.

Ja rozumiem, że pan Gore może o tym nie wiedzieć, bo zapewne nie spożywa napojów gazowanych zawierających tę truciznę. Ale, do licha, mógłby sobie ten eksperyment przeprowadzić na wodzie sodowej, która uderzyła mu do głowy!

No chyba, że on to wie i tylko udaje głupiego. Na pewno zarabia na tym więcej niż klaun, który to samo robi w cyrku dla dzieci.