Po pierwsze szkodzić

Służba zdrowia jest niewydolna nie dlatego, że mamy dużo chorych, tylko dlatego, że system jest chory.

Najczęstszym argumentem osób, które uważają, że istnieje konieczność utrzymywania służby zdrowia jest argument "ciężkiej choroby". Na przykład, jak pisze Abrams1985:

Ja się zastanawiam co będzie, jeżeli moje leczenie będzie kosztowało np. 200 000 zł. Oczywiście za pierwszym razem płaci ubezpieczyciel. Ale potem jestem w grupie ryzyka i drastycznie zwiększa mi składkę - na którą mnie już nie stać. Co wtedy, mam umierać? ;)

Jak już krótko odpisałem na YouTube - Trudno. Zdarza się. Ludzie umierają z błahszych powodów, niż brak pieniędzy. Trzeba się z tym pogodzić - czasem ktoś ginie na miejscu w wypadku na budowie, a czasem ktoś umiera w wyniku choroby. W tym pierwszym przypadku nic się nie da zrobić, w tym drugim - jest szansa, ale czy faktycznie należy ją podejmować za wszelką cenę?

Jeżeli cierpię na chorobę, której wyleczenie kosztuje 200tys złotych, to czy to daje państwu prawo, żeby w moim imieniu zabrało pod przymusem te pieniądze ludziom, którzy ciężko na nie pracowali, a którzy w życiu mnie nie widzieli, i nie ponoszą żadnej winy za to, że choruję? Nie.

Wyobraźmy sobie, że mam te 200 tysięcy. Są to moje wszystkie oszczędności, które w razie mojej śmierci dostanie moja rodzina. Czy wydałbym je wiedząc, że leczenie może się nie powieść? Albo że operacja wydłuży moje życie o rok? Możliwe. NFZ wyda - bo to nie ich. Ale ja przynajmniej bardzo bym się nad tym zastanowił. A poza tym, moja rodzina by to zrozumiała - kochają mnie i chcą bym żył. A pani Halina z Mławy ma dosyć własnych problemów, żeby jeszcze płacić za leczenie obcego faceta.

I jest jeszcze element edukacyjny: jeśli choroba byłaby wynikiem mojego świadomego działania, na przykład rak płuc spowodowany paleniem papierosów, to pierwszą rzeczą jaką zrobiłbym po "darmowej" operacji NFZu, to kupił sobie paczkę dobrych papierosów, by móc wreszcie rozkoszować się nimi bez kasłania. Jeśli zaś zapłacę te 200 tysięcy z własnej kieszeni, to nie tylko w życiu nie wezmę już papierosa do ust, ale w dodatku wszystkim moim palącym znajomym powybijam to z głów.

Ale to jest oczywiste. Jest jeszcze coś, o czym większość z nas nie myśli. Ludzi, którym NFZ uratowało życie łatwo jest policzyć. Wiadomo dokładnie kto, kiedy i na co. Ale jak policzyć tych ludzi, którym NFZ zmarnowało życie? Jak facet wjedzie na drzewo i zginie, to jest to nieszczęśliwy wypadek i nikt się nie dowie, że denat miał wymienić klocki hamulcowe, ale odłożył to do przyszłego miesiąca, bo zabrakło mu dwustu złotych, które poszły na NFZ. Albo, że dziewczynę zgwałcono i zabito w pociągu, bo nie stać jej było na przejazd samochodem. Skrajne to przypadki, ale możliwe.

A ile osób umarło, bo nie doczekało swojej kolejki zabiegu w NFZ? Ile osób mogłoby przeżyć, gdyby mieli pieniądze na prywatne leczenie, bo nie byliby co miesiąc okradani na składki, które, gdy przychodzi co do czego, nic im nie dają? Jest taka rymowanka dla dzieci "Nasze pogotowie jeździ na wariata - jednego zabiera, dziesięciu rozgniata". Dużo w tym prawdy, z tą różnicą, że tych dziesięciu nie widać.

Ludzie chorują bo jedzą różne świństwa, gdy nie stać ich na zdrowe rzeczy. Zamiast ładnego kawałka wołowiny raz na jakiś czas, jedzą tanie parówki, nie jedzą owoców, bo ziemniaki są tańsze. Czy naprawdę uczciwym jest przymusowe obniżanie poziomu życia milionów obywateli, żeby za wszelką cenę z wątpliwym skutkiem ratować nielicznych? Nie.

Na prywatnym leczeniu zyskają również pacjenci z kosztownymi chorobami i to z kilku przyczyn.

Po pierwsze, ich leczenie będzie tańsze, bo zamiast urzędników z NFZu, będzie opłacał tylko wykonywane procedury medyczne.

Po drugie, ceny usług medycznych dodatkowo spadną, bo nie będzie NFZ, który "i tak zapłaci".

Po trzecie, ceny znowu spadną, bo prywatne szpitale będą musiały walczyć między sobą o pacjenta.

Po czwarte, lekarze przestaną marnować swój czas na wypełnianie druczków, zaświadczeń i skierowań, a skupią się na medycynie - a czas to pieniądz.

Po piąte, lekarz znowu zyska czas, jeśli przestanie niańczyć hipochondryków, którzy lecą do niego za każdym razem, gdy kichną, bo jest za darmo.

Po szóste zmniejszą się kolejki w przychodniach i czas oczekiwania na specjalistyczne badania i zabiegi, bo NFZ ustawia nas w sznureczku, a prywaciarz po prostu kupi więcej sprzętu.

Mógłbym tak w nieskończoność.

Po siódme prywatne fundacje! Mnóstwo osób uważa, że trzeba pod przymusem utrzymywać nierentowny NFZ, bo dzieci chorują na białaczkę. Skoro tak, to jest mnóstwo osób, które pieniądze zaoszczędzone na składce zdrowotnej będą wpłacały na rozsądnie zarządzane fundacje. Poza tym, obecnie w składce zdrowotnej płacę na leczenie palaczy, alkoholików, narkomanów, choroby weneryczne, na sklejanie kości piratów drogowych i innych "hardkorów". Ile z tych pieniędzy faktycznie trafia na ludzi, którzy "mieli pecha"? Na dzieci z białaczką, na ofiary wypadków? Fundacja ma tę przewagę, że wpłacając pieniądze deklaruję na jaki cel.

Być może po zlikwidowaniu NFZ wzrośnie umieralność ludzi na najdroższe i najrzadsze choroby, ale to i tak jest bardzo wątpliwe. Natomiast jestem gotów założyć się o duże pieniądze, że w tym samym czasie dużo bardziej spadnie umieralność ludzi na błahsze, tańsze choroby - bo leki i podstawowe usługi będą tańsze. Summa summarum sytuacja polepszy się dramatycznie. Samo doczekanie rozstrzygnięcia zakładu będzie warte każdych pieniędzy.

Proszę mi wierzyć, że ci naprawdę chorzy zyskają, a zyskają wiele. Stracą Hipochondrycy i głupcy, ale jakoś to przebolejemy.