O Niemce, co nie chciała Szwedki

Niemiecka minister do spraw rodziny, Krystyna Schroeder, jak czytam na stronie Polskiego Radia,

przyznaje, że swojej niespełna dwuletniej córeczce nie czyta klasycznych bajek. Nie przejdzie jej przez usta na przykład fragment z bajki o Pippi Langstrump, w którym jest mowa o jej ojcu jako o "królu czarnych".

I to jest ok. Nie wiem, czy ma uraz do czarnych, czy do monarchii, ale i nie obchodzi mnie to, to nie jest mój problem - nie przejdzie jej przez usta, to niech nie czyta.

Jednak pani minister uważa, że to jednak JEST mój problem. I nie jest wcale w tym osamotniona. Różne organizacje, które walczą o tak zwaną polityczną poprawność, czyli logiczną niepoprawność, zwróciły się do Parlamentu Europejskiego o to, aby mnie też zakazać czytania dzieciom "Fizi Pończoszanki", baśni braci Grimm i innych utworów literackich, na których wychowały się całe pokolenia.

Czy ja jestem wolnym człowiekiem? Oczywiście, że nie. Gdybym był wolnym człowiekiem, panie te, bo są to w większości kobiety, co najwyżej powiedziały by o mnie: Co za idiota, czyta dziecku bajki tej szwedzkiej rasistki! Tymczasem one chcą mi tego zabronić. I, proszę mi wierzyć, jeśli się bardzo postarają, to zabronią. Nie tylko czytania tych bajek dzieciom, ale czytania ich w ogóle!

A jeśli zakażą tych utworów literackich, to jedyną słuszną konsekwencją będzie zakazywanie kolejnych. Bohaterowie samej Astrydy Lindgren są szczególnie sprzeczni z duchem Unii Europejskiej, rasistowska Fizia Pończoszanka, dzieci z Bullerbyn, nieletni kapitaliści, sprzedający wiśnie bez zezwolenia ani certyfikatu sanepidu i nie odprowadzając podatku, Emil ze Smolandii, bity przez ojca i więziony w drewutni. A to dopiero wierzchołek góry lodowej.

Spotkałem się już z opinią, że "Murzynek Bambo" Tuwima, to wiersz ociekający wręcz rasizmem. Zaraz okaże się, że w "Lokomotywie" tenże autor znęcał się nad zwierzętami, upychając w jednym wagonie kolejowym słonia, niedźwiedzia i dwie żyrafy. Ambroży Kleks, z utworu Brzechwy to bardzo podejrzany dżentelmen - samotny pedagog mieszkający z grupą niewinnych młodych chłopców. Fredry "Paweł i Gaweł" przedstawia absolutnie nie do przyjęcia dziś model sprawiedliwości, "jak ty jemu, tak on tobie", całkowicie sprzeczny z unijnym "jak ty jemu, to my mu jeszcze zabierzemy pieniądze i oddamy tobie, żebyś mógł jemu jeszcze bardziej", a "Osiołkowi w żłoby dano..." sugeruje młodemu czytelnikowi, że może istnieć coś takiego jak wolny wybór. "Piękna i bestia" Gabrieli Zuzanny Barbot de Villeneuve dzieli ludzi na pięknych i brzydkich. Nawet nie będę zaczynał o "Koniku polnym i mrówce" Jana de La Fontaine.

W każdej z pięknych baśni, bajek, w każdym z pięknych wierszy i opowiadań, na których się wychowaliśmy, ktoś cierpliwy i zmotywowany (a "te panie" są cierpliwe i zmotywowane) znajdzie elementy sprzeczne z zasadami politycznej poprawności, równouprawnienia. To fakt. Rozsądnemu człowiekowi (a "te panie" rozsądne nie są) prędzej czy później musi zaświtać w głowie wątpliwość, czy fakt ten świadczy o tym, że setki utworów literackich, które przetrwały próbę dziesięcio- a czasem nawet stuleci, na których wychowywały się całe pokolenia wspaniałych ludzi są złe, czy też to ten nowy, nie-wiadomo-skąd-wzięty kaprys "politycznej poprawności" jest kretynizmem.

Dla mnie odpowiedź jest prosta, ale może być stronnicza, bo przez całe lata byłem indoktrynowany tymi potwornymi utworami.

Oczywiście Unia może nam nafiukać. Przez setki lat legendy o Popielu, którego myszy zjadły, o Smoku wawelskim, Bazyliszku, czy skrajnie nacjonalistyczna o Wandzie, która nie chciała Niemca, przetrwały mimo tego, że nikt ich nie publikował. A nawet gdyby publikował, to mało kto by je czytał ze względu na dosyć popularny niegdyś analfabetyzm. Przetrwały? Przetrwały. I te zakazane utwory też przetrwają. Jak nie w naszych głowach, to na rosyjskich serwerach. Ale też proszę mi wierzyć, że nie będą musiały długo tam czekać.