Prostacy nie lubią prostych rozwiązań

Bardzo często, również w komentarzach do mojego bloga, spotykam się z argumentami typu "za bardzo upraszczasz, problem o którym mówisz jest dużo bardziej skomplikowany". I według idioty takie stwierdzenie kończy dyskusję. Nie! Nie kończy żadnej dyskusji, bo nic nie wyjaśnia. Jeżeli ja potrafię problem przedstawić w sposób logiczny, oczywisty i prosty, a mój rozmówca ogranicza się tylko do powiedzenia, że upraszczam, ale jednocześnie nie jest w stanie wykazać błędu w moim rozumowaniu, ani wytłumaczyć tego w sposób "trudny", to jak ja, lub ktokolwiek rozsądny może przyznać mu rację? Stopień skomplikowania wywodu nie ma żadnego związku z jego poprawnością.

Rozsądny człowiek powie o problemie, że jest on prosty, lub skomplikowany tylko wówczas, jeśli go zrozumie. Bo jak można nie rozumiejąc czegoś wiedzieć, czy jest proste, czy skomplikowane? Czyniąc to robiłbym z siebie takiego samego idiotę jak wypowiadając się na temat urody kobiety, której na oczy nie widziałem. A jeśli rozsądny człowiek czegoś nie rozumie, to mówi po prostu, że nie rozumie.

Z idiotami jest inaczej. Idiota mówi o problemie, że jest prosty, kiedy go zrozumie (całkiem słusznie, bo skomplikowanych rzeczy idiota pojąć nie jest w stanie), a że jest skomplikowany, kiedy go nie rozumie. Idiota nigdy nie powie, że czegoś nie rozumie. Nie chodzi o pychę - po prostu jest zbyt głupi, by zrozumieć, że nie rozumie.

- Zwiększenie płacy minimalnej powoduje wzrost kosztów pracodawcy, co powoduje wzrost cen.
- To nie jest takie proste.
- Więc jak jest?
- To skomplikowane.
- To znaczy?
- Nie zrozumiesz.

Oczywiście, że nie zrozumiem, bo mój rozmówca też tego nie rozumie, a tym bardziej nie jest mi tego w stanie wyłożyć. Usłyszał coś od "eksperta" w telewizji i powtarza. I rację ma, że upraszczam, bo to socjaliści utrudniają. To oni chcą wmówić nam, że w prawe ucho trzeba się drapać lewą ręką, bo zrobienie tego ręką prawą, to zbytnie upraszczanie. Rozsądny człowiek preferuje rozwiązania proste. I jeśli coś jest oczywiste, to nie szuka dziury w całym. Bo normalny człowiek, gdy znajdzie proste rozwiązanie problemu, to się cieszy. Idiota nabiera podejrzeń.

Socjaliści celują w tworzeniu sztucznych problemów, bo sytuacja, w której wmówi się ludziom, że "tak jest, ale ty tego nie zrozumiesz, musisz mi wierzyć na słowo" jest dla nich bardzo korzystna, bo tym można uzasadnić każde kretyńskie działanie.

- Jest kryzys, więc trzeba podnieść podatki i drukować pieniądze.
- Dlaczego?
- Bo tak. Ty tego nie zrozumiesz.
- Okej.

Tylko się cieszyć, że tam, na górze jest ktoś, kto to rozumie.

Parę lat temu rozmawiałem z moją znajomą, na stałe mieszkającą w USA, która jest wielką miłośniczką jedynej słusznej teorii globalnego przegrzania. Kilka lat temu zdarzyła się łagodna zima. Podawała to jako ostateczny dowód istnienia globalnego ocieplenia. Następna zima była bardzo sroga. Silny mróz, śnieg prawie sięgał okien na piętrze jej domu. Zapytałem, "Gdzie się podziało to twoje globalne ocieplenie?". Z całym przekonaniem odrzekła, że srogie zimy są właśnie wynikiem globalnego ocieplenia. "Jak to? - W zeszłym roku to samo mówiłaś o łagodnej zimie." zapytałem.  "To są bardzo skomplikowane procesy." odpowiedziała, ze świętym przekonaniem, że to zamyka całą sprawę.

Procesy te są do tego stopnia skomplikowane, że ani ona ich nie rozumie, ani do tej pory nie potrafiła mi znaleźć żadnego źródła, które naukowo wyjaśnia, w jaki sposób globalne ocieplenie sprawia, że zimy są raz łagodne, a raz srogie. Ja oczywiście nie miałem problemu ze znalezieniem źródeł, mówiących, że srogie i łagodne zimy zdarzały się na długo przed tym, zanim (zdaniem globalnie pogrzanych) rozpoczęło się globalne ocieplenie. Ale dla niej to było zbytnie uproszczenie.

Dlatego, jeśli ktoś w dyskusji na odparcie logicznych argumentów ma tylko "zbytnio upraszczasz", "to jest bardziej skomplikowane, niż ci się wydaje" bez żadnego merytorycznego pokrycia, może to oznaczać tylko jedno: że nie ma bladego pojęcia o czym mówi.